olsun.

arabesk yeşil nameler kalakalıyor kulağımın arkasında
tıpkı yemek sonlarına saklanan ıssız son dal cigaralardan.
neyden sebep seni değil de ölü bir şairi kıskanmam.
kanlı, irinli yaralara bakmak içimi yaran suçlu bir hazken,
nedendir aklımdan geçenleri toplama gailem?
dediler ki şairler adamdır.
dediler karılar oldum olası yalandır.
unuttum da geldim kadınlığımı
ille de hatırla dersen oturur birer şişe açıveririm.
bize.
en kırmızısından.
ayın koynuna girer sabaha kadar
şarap kokan nefesimin resmini en mahrem yerlerine iz ediveririm.
çiğ düşer sırtımdaki namert anılara.
korksam da söylemem.
olsun.
belki korkmam da zaten.