bilir misin o şarkıyı,
hiç söylemedim ki sana.

hıncı, çocukluktan kalma yara izi.

ne severim elif şafak bilirsin.
şimdi mideme bi yumruk yemiş gibiyim. bileklerim ağır, kurşun gibi.

şarkının adı uçurtmalar. bir milyonuncu kez dönüyor kulağımda. sabah ezanı okundu. yastığımın kokusunu özlesem de korkmamayı öğreniyor gibiyim. yeni tarifler uydurup pişiriyorum. oldum olası severim ya yemek yapmayı. bi kolyemi kaybettim geçenlerde. üzüldüm çok. sahi nereye gider ki. gün ağırdı. şimdi gidip hep yaptığım gibi buz gibi suya sokucam ellerimi kollarımı. üşür gibi yapmadan uyuyamıyorum. hava cehennem sıcağı.

zamanı, yaralarla ölçen kadın
geçmişiyle kavgalı
gündüz isyankar
geceleri tanrı’ya sığınan kız çocuğu
kırdığı kalpleri dizmiş ipe
gene en büyük zararı kendine

yine de bana yazılmasın hiç bi şarkı. korkarım öylesine iz bırakmaktan. korkarım.